Kreiken!

Hayır, efsanevi deniz canavarı değil. Ankara Üniversitesi gözlemevinin adı. Bugün hem Duru hem de benim için bir ilk yaşandı. Biz hayatımızda ilk defa bir teleskop gördük. Teleskop dediysem Duru'nun tarifiyle bir yandan diğer yana gittikçe daralan silindir biçiminde olanlardan değil. Dev gibi olan, hatta kendine ait minik bir binası ve merceğinin etrafında hareketli kubbesi olan bir teleskoptan bahsediyorum.

Biz bu teleskoptan bir şeyler görmek için uzunca bir sıraya girdik. Neredeyse bir saat kadar bekledik. Teleskop kulübesine çıkıp dört - beş adımlık merdivenleri tırmanınca beklentilerimizle karşılaşamayacağımızdan korktuk. Çünkü hava bulutluydu ve Satürn bulutların ardındaydı.

Şansımız bu kadar kötü olamaz diye düşünürken bulutlar bir dakika kadar müsaade etti. İşte o arada biz mini minnacık bir satürn silüeti görebildik. Halkaları bile seçiliyordu.

Bunun yanısıra göktaşı yağmurundan bir iki meteor yanışı görme şansımız da oldu.

Duru halinden memnun ama yorulmuş, biraz da sıkılmış görünüyordu. Bu negatif etkilere rağmen keyif aldığını düşünüyorum. Yoksa az önce yatağa yatırdıktan sonra tekrar çıkıp, yanıma gelip teşekkür edip beni öpmezdi. Sanırım beni seviyor...