Demli çay ile somun ekmeğin maya kokusu geliyor bazen burnuma. Sıcak öğleden sonralarının huzuru, bütün mahallenin ve evimizin içinde sanki. Mutfağın salona açılan kapısının önüne, evin belki de en serin yerine serilmiş bir çul üstünde, yarın ne olacak derdi tasası olmadan yenilen pastalar, börekler, ekmeğe sürülen vişne reçelleri ve içilen beş çayları.
Babam çalışıyor, işyerinde. Biz ise evdeyiz, mutemelen yaz tatilindeyiz. Annem ve kardeşimle geçirdiğim zamanların kokusu geliyor burnuma; burnum sızlıyor.
Çocukluğumdan burnuma geliveren kokular işte.
Yarın dünden daha yakın.
0 yorum:
Yorum Gönder