RSS
32. haftaya geldik Duru hatun ile ve artık zamanı geldi diye düşünerek başladık hazırlıklara. Evimize beşiği, kıyafetleri, battaniyesi geldi; odası düzenlenmeye başlandı. Artık kızımızın geleceği zamanı iple çeker olduk, zaman çabucak geçsin de gelsin istiyoruz.
Hissiyatımız da değişti tabi. Artık daha bir farkındayız anne-baba olacağımızın. Heyecanımız gitgide artıyor. Minicik kıyafetlerine bakıyoruz, gözlerimiz doluyor. Ben hamilelik ile hormonlarımın değişiminden ötürü iyice ağlar gezer oldum zaten, mustafa bey de önceden olduğu gibi benim hissettiklerimi aynen hissettiğinden ötürü benzer durumda. Duygusal duygusal geçiriyoruz zamanı.
Artık kızımızın hareketlerini fazlasıyla hisseder oldum, uykumdan uyanacak kadar. Hatta geçen sabah mustafa bey ile kızımızla konuşurken öyle bir tekme attı ki hanımefendi babasını bile korkuttu. Hareketlerini bir süre daha böyle şiddetli hissedecekmişim ta ki yeri iyice azalıp rahat hareket edemez duruma gelene kadar. Rutin olarak akşamları 21:00-21:30 gibi hareketleri çok çok belirginleşiyor, yatarken de devam ediyor, ara ara şiddeti azaldığında uykuya dalıyorum. Eğer şiddetli bir tekme yemezsem tabi ki:)
Bu hafta sonu kontrolümüz var, bakalım neler söyleyecek doktorumuz. Sabırsızlıkla randevuyu bekliyoruz. Umarım yine güzel şeyler duyarız kızımız için...

0 yorum: