Nasıldılar?

Ben daha bebekken, çocukken annem, babam nasıldılar? Yüzleri, sesleri, kıyafetleri, tavırları, davranışları nasıldı? Neşeli miydiler, melankolik mi takılırlardı?

Bugünkü gibi olmadıklarına eminim. Genel olarak bazı belli başlı özellikleri değişmemiştir belki, espri anlayışları gibi. Ama yine de insan durmadan değişiyor, biraz içsel sebeplerle, çokça dışsal sebeplerle. En basitinden kıyafetler değişiyor, beğeniler değişiyor.

Annem, babam tam şu anda, benim yaşımın 28 olduğu şu günlerde nasıldılar? Mesela 28 yaşındaki babam ile yan yana gelebilsem anlaşabilir miydim onunla? Beraber gezip tozabilir miydik, yoksa başka dünyaların mı insanları olurduk?

Böyle bir merak içindeyim. Eski fotoğraflar tatmin etmiyor beni. Siyah-beyaz olmaları bir yana, cansızlar; ses, hareket, mimik yok. O yıllardaki insana dair, görüntüsünden başka bir şey yok. Bundan dolayı anlayamıyorum, bu kadın-adam ne yer, ne içer, ne konuşur, ses tonu nasıldır, neye güler, neyden üzüntü duyar...

Keşke diyorum, keşke video görüntüleri olsaydı. En azından onları tahayyülde daha başarılı olabilirdim.

Sırf bu yüzden, bundan 28 sene sonra, benim kızımın da benimle aynı merakları paylaşabilme ihtimalinden dolayı bir video kamera edindim, Neslihan sağolsun. Şimdi Nazife'nin tüm ultrason görüntüleri kayıtlı. Bunun yanı sıra bizlerin de 28 yaşındaki hallerimizi kayıt altına alıyorum.

Kendi fotoğraflarıma dönüp dönüp bakmam, bundan sıkıntı duyarım biraz. Geri gelmeyecek anlar olmalarından ötürü dertlendirirler beni, melankolik bir havaya sokarlar. Ama bu video ile gelecekte izlenecek bir belgesel oluşturuyorum denebilir.