Biz, büyüyoruz...

21.04.2009

Aylık kontrol günümüz yaklaşıyor sonunda, mustafa için de uygun günü tespit ettikten sonra yarın arayacağım doktorumuzu. Yine oldukça heyecanlıyım, umarım bir terslik yoktur. Her seferinde bir terslik olabilecek hissiyatındayım aslında, sebepsiz ve hatta oldukça gereksiz bir his bu ama elden bir şey gelmiyor işte, huy:)

Bu ay geçmek bilmedi bir türlü. Ya cinsiyetini öğrenme ihtimalimizden ötürü ya da artık bebeğimiz olacağının fiziksel olarak tam anlamıyla belli, görünür olmasından.

Mustafa bey blogu açtığından beri buraya bir şeyler yazma niyetim vardı ama bir türlü beceremedim ya da elim ermedi. Hamileliğimin başından beri normal zamandan farklı olarak hissettiklerime ve hamileliğin bendeki belirtilerine dair kısa kısa bir şeyler yazayım daha da unutmadan üzerinden daha çk zaman geçmeden.

Baş dönmelerim ve bir miktar(!) sendelemelerim oluyordu henüz 2+1 olacağımızı öğrenmeden önce, hatta tayfayla Onur'lara kahvaltıya gittiğimiz gün elimdeki tepsiyi devirerek herkese ilan etmişim bu durumu daha öğrenmeden. Sonra bana uzun geleceğini başladığında bilmediğim bulantılar başladı, aa gerçekten de baş dönmesi-mide bulantısı harbiden oluyormuş diyordum başlarda bulantının bu kadar süreceğini bilmeden sempatik bularak. Neyse hatırlayıp sinirlendirmeyeyim kendimi, şimdilik oldukça az, bu bana yeter. Bir de elbette baş ağrısı var, tam olarak ne zaman sıklaştığını hatırlamıyorum ama zaten migrenli birisi olmamdan kaynaklı sanırım bu. Uykudan uyandığımda başlamış olduğunu gördüğüm en iyi ihtimalle o günün akşamına sona eren, hatta ne yazık ki ertesi günün gecesine kadar da sürebilen baş ağrıları. Bunlar için geride kaldı diyemeyeceğim ama son günlerde pek şiddetli değil en azından. Başka, başka??? Son olarak da mide yanmaları/ekşimeleri başladı; hamileliğin sonuna kadar da sürer diyorlar bunun için. Neyse çekeceğiz artık başka çare yok nasılsa. Anlık değişen hislerim azaldı artık, yani kastettiğim gördüğüm her şeyden çok çok yeme isteğim kalmadı ya da çok sevdiğim bir yemeği tam yemeğe hazırlanırken aniden tiksinme duygum hortlamıyor ya da özellikle sabah bulantılarım yok artık. Anlık değişen hislerim deyince yanlış anlaşılmasın aniden sinirlenmem, aniden ağlayabilmem ya da hemen peşinden kahkaha atabilmemde bir değişim yok. Artık bebeğimiz büyüyor o nedenle doğal olarak kilo alıyorum, kendimi durduramadığım için değil. Karnım iyice belli olmaya başladı, artık hamile kalmadan önce giydiğim birkaç istisna hariç hiçbir kıyafetime giremiyorum:) Et, balık, meyve yemeye, süt içmeye özen gösteriyorum. Yediklerim için hayatımda ilk kez besleyici ya da faydalı diye düşünerek yiyorum. Kendimden beklemediğim bir sabır ve gayretteyim.

Yazdıklarımın hiçbirisi şikayet niyetli değil, aslen ben gayet memnunum halimden. Ulaşacağım (İnşallah) sonucu düşünmek rahatlatıyor. Elbette bu konuda da Mustafa bey ile birlikte olmanın ayrıcalığı sayesinde... Her zaman desteğim, umudum oluyor bana. O benim hislerimi anlar, bunları yazamadığımı da.

Özetle mutluyum umutluyum halim(iz)den. Heyecanla bekliyorum randevuyu, bakalım bu sefer ne kadar olmuş +1 efendi. Hanım mıymış yoksa bey mi? Bir daha kelimeleri toparlayabildiğim zamana kadar bu kadar...