"Baba" olma durumu ile karşı karşıyayım.
Henüz çok yeni.
Bu durumun hiç istemediğim bir biçimde sona erme ihtimalinin bulunması canımı çok sıkıyor, korkutuyor beni. Ama şimdi bunları düşünmek istemiyorum. Klasik kötü senaryolardan bahsediyorum, fazlası değil.
İşlerin yolunda gideceği ümidi ile başka şeylerden bahsedeceğim.
"Baba" olma durumunu yaşıyorum. Bu durum sevindiriyor beni. Nazife ile beraberce istediğimiz, karar verdiğimiz bir süreci yaşıyoruz. Nazife için hamilelik her ne kadar yeni bir durum olsa da, doğa ona gerekli olan ilhamı veriyor. O, içinde büyüyen canlıyı doğal bir hisle seviyor. Ona bağlanıyor, onu koruyor. Benim içinse durum biraz karışık. En nihayetinde ben bu ilişkide "dışarıda" olan tarafım. Dışarıda olmak, sevmemek-sevinmemek demek değil elbette ama organik görevini çok önceden yerine getirip kenara çekilmiş olmakla ilgili biraz da.
Aslında daha çok başındayız ve hala şaşkınız. Nazife hamileliğin ilk dönemlerine has fiziksel sıkıntıları yaşıyor. Belki bu sıkıntılar sayesinde süreci daha yoğun yaşıyor. Şaşkınlığı benimkinden daha çabuk geçecektir.
Benim şaşkınlığımın geçmesine daha çok var.
----
Bu arada, bir sonraki doktor randevumuz 24 martta. Not düşmekte fayda var.
1 yorum:
hala şaşırabildiğimiz için hayattayız...
Yorum Gönder